نوجوانی را باید دوران گذار از وابستگی کودکی به استقلال و مسئولیت پذیری برای رسیدن به جوانی دانست.

کنکاش در باب عمده مسائل اجتماعی، فرهنگی و تربیتی ما را به موضوع واحدی می رساند که تقویت و رشد آن می تواند نه تنها بسیاری از چالش ها را حل نماید بلکه ظرفیت آن را دارد که به انحلال خیلی از مسائل بینجامد. نهاد خانواده را می توان کوچکترین واحد جامعه و مؤثرترین کنشگر اجتماعی، فرهنگی و تربیتی دانست. نهادی که به بهترین نحو بر اساس مؤلفه های روحی و جسمی انسان توسط خداوند متعال در جهان هستی به ودیعه نهاده شده است.