یکی از مهم‌­ترین عرصه­‌های اعتماد در زندگی اجتماعی، اعتماد متقابل مردم و دولت است. اعتماد دو طرفه مردم و دولت زمانی بقای خود را حفظ می­‌کند که منفعت دوسویه داشته باشد. از طرف دیگر دولت نیز باید به مردم اعتماد داشته باشد. نتیجه این اعتماد مقبولیت عمومی دولت، بقای حکومت بدون توسل به زور و اجبار و در مقابل رضایت عمومی و اطمینان از پشتیبانی مردم در شرایط و برهه‌­های خاص خواهد بود. در این یادداشت بر آنیم تا برخی پیوست‌های اعتماد عمومی و ارتباط آن با دیگر حوزه‌ها را بررسی کنیم.

از نقش رسانه ملی و رسانه‌های خبری در مدیریت افکار عمومی گذشته تا کانال‌های تلگرامی و ارتباطات سیاسی مسئولین در فضای مجازی به ویژه تریبون‌های غیر رسمی رسمی‌شده توییتری، این مسئولیت را برای خود به صورت آتش به اختیار عهده‌دار شده‌اند

اروپا به جهت این که طی سه قرن اخیر سرآغاز بسیاری از جریانات فکری و اجتماعی بوده است، همواره به‌عنوان قلب تپنده جهان اجتماعی و سیاسی به خود بالیده است.

چندجانبه گرایی در عرصه بین الملل به معنای ائتلاف چند کشور برای پیشبرد یک هدف مشترک است. از طرف دیگر یکجانبه گرایی هرگونه آموزه یا برنامه ای است که از اقدام یکجانبه حمایت می کند

 جمهوری اسلامی ایران لازم است تا با اتخاذ رویکرد میانجی به مدیریت و حل این نزاع کمک کرده و ضمن برقراری آرامش و جلوگیری از هرگونه تغییرات مرزی، به بهبود روابط خود با هر دو کشور همسایه اقدام کند.

در سال­‌های اخیر تلاش‌­های قابل توجه‌ی در راستای تحلیل این پدیده از منظرهای مختلف صورت گرفته است. علیرغم تمامی تلاش­‌های صورت­‌گرفته در این سال­‌ها همچنان ابعاد مهمی از این پدیده استثنایی نیازمند توجه بیشتری بوده و لازم است به صورت تفصیلی­‌تر مورد بررسی قرار گیرند. از جمله این ابعاد آثار، پیامدها و کارکردهای مهمی است که این پدیده در حوزه مشارکت سیاسی و بین‌المللی برجای می‌گذارد. اگرچه شاید بخش مهمی از این آثار و کارکردها از دیده‌ها پنهان باشد؛ اما نمی‌توان آنها را انکار کرد.